Будаўніцтва школы было пачата ў 1978 годзе. У чэрвені 1978 года дырэктарам школы быў прызначаны Бедулин Васіль Міхайлавіч. Да гэтага часу было пабудавана толькі два паверхі. Да пачатку навучальнага года заставалася 2,5 месяца. Колькі працы, энергіі, умення, жадання дасягнуць мэты было затрачана дырэктарам! Ён здолеў актывізаваць ўсіх: і будаўнікоў, і кіраўніцтва, і настаўнікаў, і бацькоў. Школа расла на вачах, але, самая галоўная, у працы нараджаўся будучы педагагічны калектыў. Першыя настаўнікі прымалі пасільны ўдзел у будаўніцтве школы і падрыхтоўцы яе да пачатку навучальнага года.
Мэта была дасягнута: 1 верасня 1979 года адбылося ўрачыстае адкрыццё сярэдняй школы №143.
Было сказана шмат выдатных слоў і пажаданнем ад раённага кіраўніцтва, бацькоў, настаўнікаў.
Асабліва запомнілася выступленне Івановай Ніны Сямёнаўны. Яна прадказала, што наша школа стане значным цэнтрам вучэбна-выхаваўчай працы і будзе шчодра дзяліцца сваім вопытам з іншымі.
«Усе сцягі ў госці будуць да «вам»!» - перефразировала яна словы вялікага паэта. І не памылілася.
Велізарны ўклад у справу развіцця школы поўнага дня ўнёс Васіль Міхайлавіч Бедулин, дырэктар. З першых дзён працы ён зарэкамендаваў сябе як ініцыятыўны, творчы які працуе кіраўнік.
Званне "Выдатнік народнай асветы Рэспублікі Беларусь" прысвоена за стварэнне агульнаадукацыйнай школы поўнага дня, вырашальнай праблему занятасці і развіцця дзяцей у самую зададзеную і послеурочное час з прыцягненнем да працы са школьнікамі педагогаў і спецыялістаў па эстэтычнаму, фізічнаму і тэхнічным выхавання і навучання, што дазваляе выявіць і развіць здольнасці і таленты школьнікаў, дапамагчы бацькам у развіцці навыкаў і ўменняў дзіцяці.
На працягу 15 гадоў працаваў дырэктарам школы. Не толькі ў Мінску, але і ў школах Рэспублікі Беларусь Васіля Міхайлавіча ведаюць як наватара ў справе ўдасканалення вучэбна-выхаваўчага працэсу ў сярэдняй агульнаадукацыйнай школе.
Эксперыментам зацікавіўся Рэспубліканскі інстытут удасканалення настаўнікаў. Навуковыя работнікі, метадысты вывучалі сістэму работы школы з падоўжаным днём, наведвалі ўрокі, самападрыхтоўкі, гутарылі з навучэнцамі, бацькамі, настаўнікамі. Затым адбылося прадказанае падчас адкрыцця школы: да нас за вопытам сталі прыязджаць дырэктары школ з усёй рэспублікі. Было праведзена 25 семінараў пад кіраўніцтвам РИУУ, падчас якіх дырэктары школ маглі вывучыць дакументацыю і наведаць урокі і самападрыхтоўкі ў нашай школе падоўжанага дня.
Школа жыла і працавала, станавілася другім домам для чижовских хлопцаў. Многія з іх прыходзілі ў школу ў 7:30 (іх бацькі-завадчане рана сыходзілі на працу), а вярталіся з школы ў 18:00, калі бацькі ўжо былі дома. Хлопцы вучыліся ў школе рабілі ўрокі, атрымлівалі паўнавартаснае харчаванне, гулялі на свежым паветры, займаліся спортам, удзельнічалі ў розных пазакласных і пазашкольных мерапрыемствах.
Ладзіліся ранішнікі, агляды, культпоходы, вечара, экскурсіі, агеньчыкі, канферэнцыі. Хлопцы ездзілі ў Вільню, Кіеў, Ленінград, здзяйснялі экскурсіі па нашай роднай Беларусі: Брэст, Мір, Полацк, Нясвіж.
У школе асаблівая ўвага надавалася працоўнаму выхаванню навучэнцаў. Ажыццяўленню гэтай задачы пастаянна дапамагаў подшефный саўгас «Рассвет».Штогод, вясной і восень, навучэнцы і настаўнікі працавалі ў полі, набывалі працоўную практыку і ўносілі свой пасільны ўклад у вырашэнне харчовай праграмы рэспублікі.
Педагагічны калектыў нашай школы падрыхтаваў нямала арганізатараў народнага адукацыі і адміністрацыйных работнікаў для школ раёна і горада. Гэта Семіжон Ала Леанідаўна, Балутина Вольга Фёдараўна, Тоўстая Таісія Леанідаўна, Шайтор Ніна Іванаўна, Красоўская Валянціна Уладзіміраўна, Адинцова Антаніна Іванаўна, Маскалёва Зоя Серафимовна, Бойка Яўгенія Аляксееўна, Агейчык Наталля Новомировна, Хорсеева Таццяна Вітальеўна, Кузьміч Галіна Уладзіміраўна, Маскалёў Сяргей Рамановіч.